Hoe komt het toch dat het mooiste, steeds het duurste is?
Manlief heeft me al meer verweten dat ik een dure smaak heb. Op restaurant, bij de keuze van kledij of schoenen, kies ik (zelfs zonder vooraf de prijs te kennen) steevast het duurste.
Nu de living eindelijk geschilderd is (en het resultaat mag gezien worden) is het tijd voor een nieuw salon. Verschillende winkels afgelopen, honderden zetels gezien en telkens weer hetzelfde resultaat: de mooiste zetels zitten ver boven ons budget.
In plaats van het strakke lederen salon waar ik van droomde is het een gezellige, budgetvriendelijke, kindvriendelijke, stoffen zetel geworden.
En het liedje herhaalt zich. Want na de zetel volgen nog nieuwe tapijten, salontafel, gordijnen, ...
Ik vraag me af hoe ander gezinnen dit doen? Wij werken beiden fulltime met (naar ik dacht) een behoorlijk inkomen en toch raak ik gefrustreerd bij iedere grote aankoop.
En er staat nog wel wat op m'n verlanglijstje voor in en om het huis.
No comments:
Post a Comment