Ik voel me zo afgesneden van m'n dochter, een grote leegte in m'n buik.
Het is niet de eerste keer dat ik prinses 7 dagen niet zie. Ze is al meer zonder ons op reis geweest of wij zonder haar maar toen was er steeds een dagelijks telefoontje naar het thuisfront en wist ik zeker dat ze het goed stelde.
Voor het eerst in haar bijna 8-jarig leventje weet ik niets. Niet hoe ze zich voelt, wat ze eet, hoe ze slaapt, wat ze doet, wie voor haar zorgt, ... ik vind het verschrikkelijk.
Dat het maar vlug zondag is...
3 comments:
Oei... Sterkte ;-)
Ik hou me al vast voor de bosklassen in september.
Waou, volgende week zit ik hier ook zo...
Oh ja, ik maak momenteel hetzelfde door. Zelfs niet eens kunnen bellen, is lastig hé.
Nog vijf keer slapen...
Post a Comment